Z jakich materiałów są budowane studnie głębinowe?

Dzięki studniom głębinowym możliwe jest zapewnienie dostępu do bieżącej wody nawet w miejscach, do których nie dotarły wodociągi gminne. Są to najczęściej małe wsie i obszary położone daleko od dużych miast, ale także rejony charakteryzujące się trudną rzeźbą terenu, przez co niemożliwe jest uzbrojenie ich w odpowiednią infrastrukturę. Właśnie w takich miejscach studnie głębinowe są najlepszym patentem, dzięki któremu każdy mieszkaniec może bezpiecznie korzystać z tego cennego surowca.

 

Czym dokładnie jest i jak jest zbudowana studnia głębinowa?

Studnia głębinowa to zazwyczaj pionowe ujęcie wody, które spełnia funkcję niezależnego źródła wody pitnej i użytkowej. Aby powstała, trzeba najpierw przygotować dół o odpowiedniej głębokości. W przeciwieństwie do studni kopanych, które charakteryzują się znacznie mniejszą głębokością, otwór pod studnię głębinową jest wykonywany przy użyciu specjalnej maszyny – wiertnicy. Odwiertów  dokonuje się aż do głębokości, na której znajdują się zasoby wód podziemnych. Ze względu na metodę przygotowywania otworów pod tego typu studnie nazywane są one także studniami wierconymi. Wodę z takiego ujęcia pobiera się przy użyciu specjalistycznych zestawów hydroforowych. Składają się one z pompy, zbiornika ciśnieniowego i sterownika.

 

Jak są zbudowane studnie kopane?

Studnie kopane to tradycyjne studnie kopane ręcznie, których głębokość nie przekracza zazwyczaj kilku metrów. Do przygotowanego w ten sposób wykopu wpuszcza się betonowe kręgi. Są one ze sobą szczelnie łączone, dzięki czemu do środka studni nie przedostaje się brudna woda z wyższych warstw. Kręgi betonowe pełnią zatem funkcję zabezpieczenia ścian wykopu przed osuwaniem. Dół wykopu wykłada się zwykle warstwą żwiru albo stosuje się specjalną siatkę z otworami. Tak przygotowana studnia musi być jeszcze zaopatrzona w pompę, która będzie czerpać z niej wodę.

 

Jak są zbudowane studnie głębinowe?

Studnie głębinowe różnią się od kopanych przede wszystkim głębokością – przekracza ona zazwyczaj 10 metrów. Aby uzyskać tak głęboki dół, korzysta się ze specjalnych maszyn nazywanych wiertnicami. Przy ich użyciu można szybko i sprawnie wywiercić bardzo głęboki otwór. W tak przygotowany odwiert wprowadza się kolumnę rur studziennych składającą się z  dwóch rur. Jedna z nich pełni funkcję ochronną, zabezpieczając ściany odwiertu przed osuwaniem się, dlatego nazywana jest rurą osłonową. Jest wprowadzana w odwiert do głębokości, na której znajduje się warstwa wodonośna. Druga to rura filtracyjna. Jest ona wprowadzana znacznie głębiej niż rura osłonowa, ponieważ wnika w warstwę wodonośną. Na samym dole tej kolumny rur umiejscowiony jest filtr. Musi znajdować się w warstwie wodonośnej, gdyż jego zadaniem jest zatrzymywanie wszystkich zanieczyszczeń mechanicznych znajdujących się w wodzie. W studniach, których głębokość przekracza 8 metrów, nad warstwą filtracyjną umieszcza się pompę głębinową, która umożliwia sprawne zasysanie wody pod odpowiednim ciśnieniem i dostarczanie jej na powierzchnię. Dookoła rury konieczne jest wykonanie specjalnej obsypki ze żwiru, dzięki której dopływ wody odbywa się sprawniej, a dodatkowo jest ona wstępnie filtrowana. Rura osłonowa jest na górze zakończona specjalną obejmą nośną. To właśnie w niej znajdują się przyłącza wodne i zawór odcinający. Obudowa studzienna może być wykonana z kręgów betonowych albo tworzywa sztucznego.